Яшь дуска!

Яшь дустым! Иртәләрен кояш белән бергә уянып, әти-әниең эшкә җыенганда, син дә эшкә, мәктәпкә юл аласың. Синең үз хезмәтең – белем алу. Кыңгырау чыңлауга син дәрескә кереп утырасың һәм иң беренче итеп кулыңа китап аласың.

Киң илебезнең кайсы төбәгендә яшәсәң дә, әгәр татар телендә белем аласың икән, көн саен татар теле китабы белән очрашасың. Ул сине халкыбыз меңнәрчә еллар буена туплаган гыйлем хәзинәсе белән баета, сиңа тел ачкычы бүләк итә. Без бүген зур үзгәрешләр чорында яшибез. Үткәнебезгә, тарихыбызга булган кызыксыну, туган илгә, әдәбиятыбызга һәм сәнгатькә караш уңай якка үзгәрә. Мондый шартларда китапка игътибар аеруча арта. Китап – күңелләрне яктылыкка, нурга илтүче күпер ул. Әгәр ул китапны син кулыңа алмасаң, аны укымасаң, кадерләп сакламасаң, бу күпер үзеннән-үзе җимерелеп төшәчәк.

Яшь дустым! Әйдә без дә халкыбызның изге эшенә бердәм кушылыйк.

Китапларны саклыйк, рәнҗетмик!